Z miejsca udano się do Pomnika Pamięci Szwadronu Żelaznego, zatrzymując się po drodze w dworku Donimirskich oraz przy Kościele Świętej Jadwigi, gdzie umieszczona jest tablica poświęcona naszemu bohaterowi.

- W każdym z tych miejsc oraz na końcu marszu, Marcin - jeden z uczestników, ciekawie opowiadał o tragicznych losach „Żelaznego” - mówi Dagmara Buber – Bubrowiecka. - Po kilkudziesięciu minutach i wspólnych rozmowach dotarliśmy do pomnika przy fermie, gdzie zakończyliśmy niedzielny spacer. Większość, z nas jednak wracała pieszo do Sztumu, dzięki czemu przeszliśmy ponad 10 km dla „Żelaznego”. Na koniec dziękujemy także za zabranie ze sobą flag - na pewno dodała ona uroku naszemu pochodowi.

„Zdzisław Badocha ps. „Żelazny” (ur. 22 marca 1925 w Dąbrowie Górniczej, zm. 28 czerwca 1946 w majątku Czernin) – żołnierz Armii Krajowej, w latach powojennych dowódca 2. szwadronu 5 Wileńskiej Brygady AK. Był synem Romana Badochy, podoficera Korpusu Ochrony Pogranicza, i Wandy z domu Tylec. Dzieciństwo spędził w Czudzinie w powiecie Łuniniec.”

„Prawdopodobnie w 1937 lub 1938 jego rodzina zamieszkała w Nowych Święcianach, co było związane ze służbą ojca w KOP. Od lutego 1938 należał też do ZHP do drużyny harcerskiej. Podczas II wojny światowej był aktywnym żołnierzem podziemnej partyzantki.
Działał od 1942 r. na Wileńszczyźnie. Przed majem 1943 r. objął dowództwo jednego z patroli 23. OD. Po wpadce i dekonspiracji od maja 1944 r. był żołnierzem plutonu sierż. Mieczysława Kitkiewicza ps. „Kitka” w 5. Wileńskiej Brygadzie AK pod dowództwem mjr. Zygmunta Szendzielarza ps. „Łupaszko”. Uczestniczył w walkach o wyzwolenie Wilna w ramach operacji „Ostra Brama”.” Od początku 1945 r. do działał m.in.:  na terenach Bielska Podlaskiego, Białowieży i Hajnówki oraz Borów Tucholskich, walcząc oddziałami: KBW, NKWD, UB, MO i LWP. Po wydostaniu się z jednej z obław z oddziałem schronił się w majątku w Czerninie, administrowanym przez przedwojennego działacza kaszubskiego Ottomara Zielke. Po zadenuncjowaniu przez aresztowaną wcześniej przez UB łączniczkę Reginę Żylińską, podjął próbę ucieczki z majątku, jednak zginął trafiony odłamkiem granatu. „Miejsce jego pochówku jest nieznane. O okolicznościach śmierci jego rodzina dowiedziała się dopiero w latach 60.”

Źródło: wikipedia.pl